صفحه ها
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 139790
تعداد نوشته ها : 72
تعداد نظرات : 21
Rss
طراح قالب
GraphistThem272
شنونده غيبت
بدان كه: آنكه غيبت را مى شنود نيز حكم غيبت كننده را دارد، همچنان كه در احاديث وارد شده است.
(بحار الانوار، ج 75، باب الغيبة، ص 220)
و همچنان كه غيبت كنندگان، افساد دارند، غيبت شنوندگان نيز چنين اند، زيرا: آن كسى كه در حضور او غيبت مسلمانى مى شود يا به آن خوشحال نمى شود و بدش هم نمى آيد و به اين جهتمنع نمى كند.يا خوشحال مىشود ولى از راه ريا و تزهد تصديق نمى كند بلكه گاه است منع مى كند اما قلباً طالب آن است كه منع او را نشنوند و بساباشد حيله ها برانگيزد كه آن غيبت قطع نشود، مثل اينكه: اظهار تعجب كند يا بگويد كه: من چنين نمى دانستم و او را نوع ديگر شناخته بودم، كه آن غيبت كننده بيشتر ميل در غيبت كند، و به اين سخنها او را به غيبت وا مى دارد، و اينها همه در گناه و حكم با غيبتكننده شريك اند.
خلاصه آنكه: گناه شنونده غيبت، مثل غيبت كننده است، مگر اينكه:
در مقام انكار برآيد و سخن آن شخص را قطع كند، يا از مجلس برخيزد، و اگر قدرت بر اينها نداشته باشد در دل غضبناك گردد، و اگر به زبان گويد: ساكت شو، اما در دل، مايل و طالب باشد، اين از اهل نفاق است، پس بر اهل دين لازم است كه: چنانچه غيبت مسلمانى را بشنوند در مقام انكار برآيند و آن را رد كنند و الا مستوجب نكال مى گردند.
حضرت رسول -صلى الله عليه و آله و سلّم- فرمود كه: «هر كه مؤمنى را در نزد او ذليل كنند و او بتواند يارى او را بكند و نكند خدا در روز قيامت او را ذليل مى سازد».
(بحار الانوار، ج 75، ص 226، در بيان ح 1)
و فرمود: «هر كه رد كند از غيبت، برادر خود را و آبروى او را محافظت كند، حق است بر خدا كه در روز قيامت آبروى او را نگاهدارد».
(بحار الانوار، ج 75، ص 226، در بيان ح 1) وفرمود كه: «هيچ مردى نيست كه بدى برادر مسلم او در نزد او مذكور شود و او بتواند او را جانب دارى و حمايت كند -اگر چه به يك كلمه باشد- و نكند مگر اين كه خداى -تعالى- او را در دنيا و آخرت ذليل مى كند، و هر كه بدى برادر مسلمش را در نزد او ذكر كنند و او يارى او كند خدا يارى او كند در دنيا و آخرت».
(محجة البيضاء، ج 3، ص 393 و بحار الانوار، ج 75، ص 226 (با اندك تفاوتى) ) و فرمود: «هر كه حمايت كند آبروى مسلمانى را، خدا در روز قيامت ملكى را مى فرستد كه او را حمايت كند».
و فرمود: «هر كه منت گذارد بر برادر خود در خصوص غيبتى از او كه در مجلسى بشود و آن را رد كند، خداى -تعالى- هزار در از شر را در دنيا و آخرت از او دور مى كند، و اگر بتواند و رد غيبت او را نكند گناه او هفتاد مقابل آن كسى است كه غيبت كرده است».
(بحار الانوار، ج 75، ص 226، در بيان ح 1)
منبع: معراج السعادة، ملا احمد نراقى.